حلقه مفقوده سینما

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ پس از انقلاب اسلامی سینمای ایران متحول شد؛ سینمایی که پیش از سال 58 تنها عده ای خاص را به سمت خود می کشاند، با ظهور اندیشه‌های ایرانی اسلامی و چهره‌های معتقد به این ارزش‌ها در سینما مردم به نوعی با این عرصه آشتی کردند. 

اوایل دهه 60 و در سال های دفاع مقدس سینماگران ساکت ننشستند و چهره هایی مثل مرحوم رسول ملاقلی پور و ابراهیم حاتمی کیا ابعاد اجتماعی و انسانی جنگ را به تصویر کشیدند، فیلم های دیگری هم که در آن سال ها تولید شده که پر از انسانیت و معنویت است. 

«پرواز در شب»، «نینوا»، «هیوا»، «مهاجر» و «دیده بان» از جمله آثار موفق آن سال‌ها هستند.

پس از جنگ هم یکسری از کارگردانان خط خود را حفظ کردند و ادامه دادند، چهره های جوانی هم آمدند و با پیوستن به این کارگردانان آن‌ها را در رساندن پیامشان به مخاطب یاری کردند.

در این سال‌ها اگر نگاهی گذرا به فیلم های ساخته شده بیاندازیم تعداد فیلم هایی که در ژانر دفاع مقدس و یا با موضوع مسائل مهم انقلاب اسلامی و دغدغه های انسانی به چشم می خورد نسبتاً کم است.

فیلمسازان ما بیشتر به سمت به تصویر کشیدن معضلات اجتماعی رفته‌اند که گاهی مخاطب این آثار با نمایش تصویری غیرواقعی و به نوعی سیاه از جامعه رو به رو می‌شود.

کیانوش عیاری کارگردان سینما در مصاحبه اختصاصی گفت: فیلمساز باید مثل آینه‌ای برای جامعه باشد و وظیفه آن به تصویر کشیدن معضلات اجتماعی است، اما این امر نباید به شکل به نمایش درآوردن تصویر سیاهی از جامعه باشد.

به تصویر کشیدن مشکلات جامعه خوب است اما نباید سراسر سینمای ما را درام‌ها و ملودرام های اجتماعی فرا گیرد، وظیفه سینما زدن حرف روز است، جوان و نوجوان ما نیاز دارد بداند در گذشته کشورش چه اتفاقاتی افتاده است و چه کسانی تلاش کرده اند که اکنون او در این نقطه ایستاده است.

سینمای ما برای زنده نگه داشتن خاطرات زیبای کشورمان نیاز دارد قصه های دوران دفاع مقدس را به تصویر کشد که هر کدام از این قصه‌ها قابلیت روایت در هزار و یک شب را دارند و هزاران قصه دیگری که بر ارزش ایران و ایرانی در جهان می افزاید؛ برای مثال پارسال محمد حسین مهدویان قصه یکی از هزاران قهرمان جنگ، حاج احمد متوسلیان را به تصویر کشید و با استقبال خوبی از سوی جامعه هنری و مخاطبان رو به رو شد.

ابراهیم حاتمی کیا بادیگاردی را به سینما آورد که نمونه غیرت، فداکاری، وطن دوستی و وفاداری به ارزش ها بود و یا نرگس آبیار در «نفس» داستان قهرمان کوچکی را روایت کرد که اگر ظلم موجود در جنگ تحمیلی نبود می توانست اتفاقات خوب زیادی را برای خود و کشورش رقم بزند.

ساختن چنین فیلم هایی در بلند مدت می تواند تاثیر زیادی روی طرز فکر و ذائقه مخاطبان سینما بگذارد.

سیدجواد هاشمی بازیگر سینما و تلویزیون در مصاحبه اختصاصی در این باره گفت: سینمای دفاع مقدس، در دهه 60 بیشتر به چشم می خورد، دلیل آن هم جریان داشتن جنگ بود این روزها به دلایل مختلف از جمله سختی کار، این ژانر در سینما کمتر تولید شده است اما مطمئن هستم این سینما دوباره به روزهای اوجش باز می گردد.

البته عده ای از اهالی سینما معتقدند که سینماگران ابایی از سختی کار در این ژانر ندارند و حمایت نکردن مسئولان از این نوع سینما عامل اصلی تولید کم فیلم ارزشی است.

محمد حسین نیرومند مدیر انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در مصاحبه اختصاصی گفت: فیلم ساختن در حوزه انقلاب و دفاع مقدس بسیار پر هزینه است و به تنهایی نمی توان انجام داد، نهادهای مختلف باید دست به دست هم دهند تا باحمایت یکدیگر اثری فاخر در این حوزه تولید کنند، مدیران هم باید نگاهشان به سینما را تغییر دهند و به شکل بهتری به آن توجه کنند.

مفاهیمی مثل اتحاد، گذشت، بردباری، سبک زندگی ایرانی اسلامی و اخلاق انسان دوستانه در رویدادهای انقلاب و دفاع مقدس رنگ ویژه ای به خود می گیرد و در زمانی که جای این مفاهیم خالی است، جا دارد سینمای ایران با به تصویر کشیدن آن ها به شکل فاخر و صدورش به نقاط مختلف جهان وظیفه خود را در ابقاء و گسترش آن ها به جا آورد.