جهان ترامپ جاي ترس است نه توافق

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما ، نيويورک تايمز نوشت: در سال اول رياست جمهوري ترامپ، اوضاع براي آمريکا بدتر شده است.
اين روزنامه آمريکاييدر تحليلي به قلم روگر کوهن نوشت: پس از يک سال اشارات گيج کننده از جانب دونالد ترامپ، رئيس جمهور آمريکا از جمله ديدار دوستانه در ماه مه در کاخ سفيد با محمود عباس، رئيس تشکيلات خودگردان فلسطين و پس از آن سخنان خشونت بار وي در بيت الحم، عباس تلاش هاي صلح ترامپ را رد کرد و آن را «سيلي قرن» خواند. وي ميانجي گري آمريکا را نپذيرفت.
ترامپ رئيس جمهوري است که شعار سياست خارجه وي «تناقض» است.
اقدام ماه گذشته ترامپ در به رسميت شناختن (شهر اشغالي) قدس به عنوان پايتخت اسرائيل و توئيت هاي وي پس از اعلام اين خبر يک اقدام تحريک آميز بود.
فلسطينيان همه جنبه هاي اين رئيس جمهور را ديده اند. محمد اشتايه، عضو کميته مرکزي فتح گفت: «ترامپ در جلسه بيت الحم بسيار آشفته بود. وي فرياد مي زد و عباس را به اقدامات تحريک آميز متهم مي کرد و مي گفت عباس آن طور که من فکر مي کردم مرد خوبي نيست. اين وحشتناک است.»
وي افزود: «اما در جلسه بعدي در ماه سپتامبر، همه چيز خوب بود. سپس ناگهان، ما شاهد اين اقدام يکجانبه درباره قدس بوديم که همه چيز را خراب مي کند. بنابراين، رئيس جمهور آمريکا با چنين رفتارهايي چه پيامي براي ما خواهد داشت؟»
با گذشت يک سال از رياست جمهور ترامپ، بسياري از مردم سراسر جهان اين سوال را مي پرسند. يک کشور آشفته و ستيزه گري «اول آمريکا» جاي نظم جهاني را گرفته است. نهادهاي چندجانبه اين نظم، از سازمان ملل گرفته تا ناتو، از اين رئيس جمهور نااميد شده اند.
جهان ترامپ جاي ترس است نه توافق. در راهبرد امنيت ملي آمريکا که در دسامبر منتشر شد، عنوان فرعي براي «ديپلماسي و کشورداري» «ديپلماسي رقابتي» است نه همکاري. طرز فکر ترامپ کوچک کردن وزارت امور خارجه و افزايش زياد بودجه نظامي است.
ظاهرا خطرپذيري هسته اي وي با کره شمالي، بر اين عقيده استوار است که جنگ هسته اي امکان پذير است. به هر حال يک جنگ هسته اي محدود غيرممکن نيست به خصوص اگر ترامپ احساس کند با تحقيقات روسيه در تنگنا قرار گرفته است و نياز به يک سورپرايز در عرصه سياست خارجي دارد. اين سورپرايز ممکن است درباره ايران باشد. اقدام احمقانه رئيس جمهور آمريکا در تضعيف توافق هسته اي ايران، اقدامي لجوجانه است.
اما ترامپ در مقابل حرف حساب، کر است. وي درباره احياي بزرگي آمريکا سخن مي گويد اما به عنوان رئيس جمهور هنوز به کاليفرنيا پا نگذاشته است، ايالتي که شرکت هاي فن آوري و نوآوري آن توجه جهان را به خود جلب کرده است. اما همه آن چه که توجه وي را جلب کرده اين است که مردم کاليفرنيا وي را دوست ندارند. بي احترامي چه داخلي باشد و چه خارجي از نظر وي غيرقابل تحمل است.