کاینات در سوگ ام ابیها

 به گزارش خبرگزاری صداوسیما،مرکزاصفهان؛

از سوزداغ نگار، جان هستی به هیجان آمده و از سوگ یگانه دخت احمد که یکتاگوهری از بحر سرمد است ، دایره ی کون و مکان در غم و اندوه به سر می برد .
سلام بر مادر رسالت، همسر ولایت، رحمت حق، گل گلزار نبی، عزیز سرمدی، نور چشمان نبی، عزیز داور، علی را یاور، یگانه گوهر از نسل احمد، خاتون دوسرا وام ابیها.
همسر و همپای علی، سلام بر فاطمه که آیه ی رحمت بود و مایه ی نعمت، سلام بر فخر زمین و جوهر دین، سلام بر او که موجد مجد و شفابخش دل است هم او که مظهر عشق و صفابخش دل ها و قلب هاست.
هیچکس جز ناله های بیت الاحزان فاطمه آیا توانسته است غم فاطمه را (سلام الله علیها) در سوگ پدر به تصویر بکشد ؟ در اندوه جگر سوز على (سلام الله علیه) در مواجهه با فاطمة میان در و دیوار و هنگام شستن صورت نیلى و بازوى کبود فاطمه، هیچ هنرمند عارفی جز بار اشک پنهانی علی توانسته است مرثیه بسراید آن چنان که از عمق رنج آدمى در چروک‌هاى پیشانى على خبر دهد و وسعت غمهاى خلقت را در پهناى اشک على بشناسد و بشناساند؟
من سوختم وقتی درِخانه خدا، درِخانه قرآن، درِ خانه نجات ودر انه تو به آتش کشیده شد.
من در خود شکستم وقتی پهلوی تو شکسته شد.
وقتی تو فضه را صدا زدی، انسانیت از جنین هستی سقوط کرد. من از خشم کبود شدم وقتی تازیانه بر بازوی تو فرود آمد. من از خشم کبود شدم وقتی تازیانه بر بازوی تو فرود آمد. اشک در چشمان من حلقه زد وقتی سیلی با صورت تو آشنا شد و رشته امیدم پاره شد وقتی آوند حیات تو قطع شد...

آری فاطمه جان ، عفت، از تو نشات گرفته بود. حیا، وام‌دار تو بود. تقوی، آن بود که تو داشتی. روزه، آن بود که تو می‌گرفتی. نماز، آن بود که تو می‌خواندی عمل صالح، آن بود که تو کردی. چشم نجابت به تو بود و نگاه پاکدامنی، خیره به رفتار تو. زنانگی پای درس تو می‌نشست و خانمی از تو سرمشق می‌گرفت...
غربت عجیبی‌ست غربت زهرا که جز توسل به اشک راه دیگری نمی‌شناسیم... خطبه‌اش در مسجد یادآور خطبه امام حسین است در عاشورا. چه سنگین بود 

صحنه سکوت مردم، وقتِ هل من ناصر فاطمی...براستی فاطمه فاطمه است جداشده از جهل و گناه، جداکننده شیعیان از آتش، جداکننده حق از باطل است. 

درود خدا بر یگانه بانوئی که در عرش الهی محبوب ملائکه مقرب و هم کلام با برترین آنان و حامل علم خدا یعنی جبرئیل امین بود. درود بیکران خداوند بر فاطمه (س) که بهجت قلب و نور چشم رسول (ص) و عزیزترین انسان‌ها در پیشگاه او بود؛ وجودی که نور پیامبر (ص) سراسر او را احاطه نموده بود و از جهت شبیه ترین مردم در رفتار و کردار به رسول خدا بود.

 نویسنده:شیرین اسفندیاری