طعم تلخ چهارشنبه آخر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ قرار بود زردی بدهیم و سرخی بگیریم؛ اما شعله که زبانه کشید برخی‌ها سکوتشان را نپسندیدند.

صدای آتش را با ساز‌های مختلف درآورند؛ صدایی که سیمای بسیاری از جوانان را برای همیشه سیاه و سفید کرد.
تکنسین‌های اورژانس اولین کسانی هستند که به محل حادثه می‌رسند و دل پری از چهارشنبه‌های آخر سال دارند.
اکنون از خشم و هیاهوی چهارشنبه آخر فقط یک خاطره مانده است تلختر از تمام قهوه‌های دنیا و زخمی که تمام روز‌های سال همراه فرد است.
به قول شاعر آنچه که شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه پند گیر و خواه ملال.
قرار نبود اینجوری باشد، یعنی آن رسمی که شادی را به همراه داشت تبدیل شود به یک تهدید یا بدتر از آن به حادثه‌ای جبران ناپذیر، هنوز هم برای احیای فرهنگ چهارشنبه آخر سال فرصت باقی است.