آتشکده آذرجوی داراب محفل گردشگران نوروزی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، مرکز فارس، آتشکده آذرجوی یکی از آتشکده‌های عصر ساسانی، در ۱۰ کیلومتری غرب شهر داراب قرار گرفته‌است این آتشکده از مقدس‌ترین و مهمترین آتشکده‌های زرتشتیان محسوب می‌شده  و همانند اکثر آتشگاه‌های این دوره به سبک چهار تاقی با گنبد مدور و بر روی صفحه عظیمی بنا شده‌است
آتشکده آذرجو یکی از آتشکد‌های شهر داراب و در ۱۰ کیلومتری غرب شهر دارابگرد است.

این آتشکده به شیوه چهارتاقی با گنبدی گرد است که سقف اصلی آن ویران شده است.
‌مقدسی تاریخدان، آذرجو را شهری از آتش معنا کرده و گفته در برابر آن کوه بلندی به نام «حفر سیاه» و چشمه‌ای طبیعی و بزرگ به نام «اغلان‌قز» قرار گرفته است.
وی بر این باور بود که وجه تسمیه آن به نام آذرجوی به دلیل وجود آتش (که به آن آذر می‌گویند) است.
به گفته او در کنار این سازه تاریخی رود پر آب و استخری وجود داشته که هم اکنون اثری از آن بر جای نمانده است.
این اثر که یک چهارتاقی به جامانده از روزگار ساسانی است همانند همه چهارتاقی‌های روزگار ساسانی دارای پلانی مربعی است. این سازه تاریخی خاموش از لاشه‌سنگ با ملاط گچ دست‌کوب ساخته‌شده، بدنه داخل اثر، گچ‌اندود بوده که پهنای لایه‌های گچی آن ۵ سانتیمتر است. چهارتاقی‌ها سازه‌هایی با کاربری مذهبی بوده اند.

درکنار این آتشکده دو حلقه چاه سنگی دردل کوه تراشیده اند که از آن ها به عنوان مخزن اب برای دو اسیاب زیرین ان استقاده شده است.
مصالح به کار رفته در این سازه از سنگ و گچ بوده و نمای آن با آجر‌هایی مربع‌شکل تزیین شده است.

این چهارطاقی در گذشته دارای گنبد بوده که امروزه به درون آن فرو ریخته است.

سقف گنبدی‌شکل آتشکده آجری بوده و با بلندایی حدود ۱۲ متر بر بالای سکوی مربع شکلی از سنگ و گچ برپا شده بود.

سقف گنبدی بنا از نظر معماری حایز اهمیت بوده و جزء نخستین گنبد‌های ایرانی به شمار می‌رود.