درس هايي که بايد از کره شمالي گرفت
رئيس جمهور امريکا با غوغاسالاري در پي تحميل برجام دو به ايران است در حاليکه او در برابر برنامه هسته اي کره شمالي به چاپلوسي متوسل شده و اين درسي براي تهران است.

دونالد ترامپ رئيس جمهور امريکا 12 مي قرار است تصميم خود را در باره برجام اعلام نمايد و امانوئل ماکرون همتاي فرانسوي او به واشنگتن رفته است تا او را متقاعد نمايد که در قبال امتيازهايي همچنان در اين توافق بين المللي باقي بماند.
تمام تلاش اروپا در حال حاضر بر حفظ امريکا در برجام متمرکز شده و بدون در نظر گرفتن ديدگاه تهران، ديپلمات هاي دو طرف در گفتگوها و مذاکرات مختلف از الحاق متمم هايي به برجام سخن مي گويند که شامل کاهش نقش آفريني منطقه اي ايران و محدوديت در برنامه موشکي کشور است.
از مجموع گزارش هايي که از ديدارهاي هيات هاي اروپايي در طول هفته هاي گذشته و همچنين ديدار اخير ماکرون با ترامپ درز يافته گزارشي است که پايگاه اينترنتي امريکايي فري بيکن روز چهارشنبه به نقل از منابع مطلع از مذاکرات بر سر آیندۀ توافق هسته ای با ایران منتشر کرده است.
اين منابع گفته اند که دولت ترامپ آماده است به برنامه موشکی بالستیک ایران مشروعیت بدهد و نیز این توانایی را به جمهوری اسلامی بدهد تا یک سری موشک هایی که توانایی حمله به اسرائیل را دارند، تولید و آزمایش کند.
این پایگاه افزوده است مقامات ارشد ترامپ که مسئولیت رسیدگی به مذاکرات را به عهده دارند پس از چند هفته اعمال فشار کشورهای اروپایی، با این درخواست موافقت کرده اند که ایران فقط فعالیت موشک های بالستیک دوربرد خود را محدود کند و زرادخانه عظیم موشک های کوتاه و میانبردی که به راحتی می توانند اسرائیل و دیگر کشورهای خاورمیانه را هدف قرار دهند دست نخورده باقی بماند.
اگر گزارش درست باشد به نظر مي رسد امريکا و متحدانش عملا توافق هسته اي با پنج بعلاوه يک يا همان برجام را اين بار مي خواهند در برنامه موشکي ايران شبيه سازي نمايند.
در توافق هسته اي اينگونه القا مي شد که محدود شدن غني سازي اورانيوم و کاهش درصد غني سازي از 20درصد و مقادير بالاتر به 3 درصد آن هم به ميزان محدود، امتيازي براي ايران است و حالا اينگونه القا مي شود که دست برداشتن از برنامه موشکي دوربرد و داشتن موشک هاي ميان برد يک پيروزي براي تهران و مشروعيت دادن به برنامه موشکي کشور است.
اما آيا با تجربه برجام 1 مي توان در ميدان برجام 2 گام برداشت؟ هنوز امضاي برجام خشک نشده بود که بدعهدي هاي امريکا شروع شد و به گفته محمدجواد ظريف وزير امور خارجه، امريکا از همان ابتداي برجام به تعهدات خود عمل نکرده و جزيي از برجام نبوده است و حالا هم که ترامپ از خروج از برجام سخن مي گويد. با چنين تجربه اي به فرض محال پذيرش محدوديت برد موشک هايمان، از کجا معلوم که همان ابتداي کار با بدعهدي اين کشور روبرو نشويم.
اکنون دو تجربه در پيش روي جهانيان قرار دارد. يک تجربه ايران وتجربه ديگر کره شمالي. پيونگ يانگ که خود يک بار طعم عهد شکني امريکا را چشيده است پيش از اين چون ايران در برنامه هسته اي خود محدوديت ايجاد کرده بود و اکنون برنامه هسته اي خود را به حد اعلا و توليد سلاح هسته اي رسانده و براي دفاع از خود در برابر حملات احتمالي، برد موشک هاي خود را تا دورترين نطقه امريکا افزايش داده است و حالا با دست پر از مذاکره سخن مي گويد و همين ترامپ که اکنون در برابر تهران عربده کشي مي کند رهبر کره شمالي را فردي بسيار محترم مي نامد که خواستار مذاکره با اوست.
اين تغيير لحني فردي است که جز زبان قدرت چيز ديگري را نمي فهمد و در حاليکه تا چند ماه پيش رجزخواني مي کرد و مي گفت کره شمالي را از روي زمين محو خواهد کرد حالا به چاپلوسي و تملق افتاده است.
براي کره شمالي لازم نبود که از برجام درس بگيرد و وارد مذاکره با امريکا شود و از اين رو کيم جونگ اون رئيس کره شمالي پس از دستيابي کشورش به بمب هاي هيدروژني قويتر از تسليحات هسته اي و موشک هاي قاره پيما که سراسر خاک امريکا را مي تواند هدف قرار دهد اعلام کرد که اکنون وقت مذاکره با امريکاست.
اما قطعا رفتار کره شمالي درسي براي ايران براي حفظ استقلال و ايستادگي در برابر ترامپ است که به خاطر مشتي دلار دست به هر جنايتي مي زندو از هيچ خباثتي چون حمايت از کشتار کودکان يمني رويگردان نيست، بايد راه پيونگ يانگ را طي کرد.
--------------------------------------------------
رضا محمدمراد