شورای امنیت ناتوانی خود را ثابت کرد

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روزنامه لوپاریزین چاپ پاریس ، شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال دو هزار و هجده ناتوانی خود را در برقراری صلح در جهان نشان داد.
به نوشته این روزنامه، پنج کشور به عنوان اعضای غیر دائم از سه شنبه به شورای امنیت سازمان ملل متحد پیوستند. ظاهرا هدف شورای امنیت کمک به حفظ صلح در جهان است اما این نهاد بیش از پیش فلج شده و به همین دلیل با انتقاد روبرو است.
اکنون این سوال مطرح است که آیا شورای امنیت سازمان ملل متحد کارآیی لازم را دارد؟ این سوال ناخوشایند از آن جهت بیش از همیشه مطرح است که در سال دو هزار و هجده قدرت های بزرگ برای دستیابی به توافق در مورد سوریه و یمن به هیچ نتیجه ای دست نیافتند. پنج کشور از جمله آلمان و آفریقای جنوبی روز سه شنبه وارد این حلقه مرکزی دیپلماسی بین المللی شدند. آنها به مدت دو سال در کنار کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد یعنی فرانسه، انگلیس، چین ، روسیه و آمریکا در مورد مسائل جهان تصمیم گیری خواهند کرد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در سال 1945 تاسیس شد و به نوعی نهاد اجرایی سازمان ملل متحد محسوب می شود، قرار بود به جامعه بین الملل این امکان را بدهد که درگیری های گسترده را حل و فصل و صلح را در سراسر جهان حفظ کند. اما از دست دادن قدرت این نهاد مسئله جدیدی نیست. ژنرال دوگل در سال هزار و نهصد و شصت به نشانه تمسخر گفت « ماشینی که ما آن را سازمان ملل متحد می نامیم».
اما این ناتوانی در سال دو هزار و هجده تشدید شد. در آمریکا دونالد ترامپ از زمان پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سیاستی یک جانبه را در پیش گرفته است و شرکای خود را نادیده می گیرد. زمانی که رئیس جمهور آمریکا در اواخر ماه دسامبر تصمیم خود را مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی از سوریه اعلام کرد بسیاری از نمایندگان کشورها در سازمان ملل متحد از جمله فرانسوا دولاتر نماینده دائم فرانسه نگرانی خود را در این زمینه اعلام کردند.
چین و روسیه هم اغلب منافع خاص خود را در نظر دارند. دومینیک موآسی کارشناس مسائل بین الملل می گوید شورای امنیت سازمان ملل متحد بیشتر نماینده ملل غیر متحد است تا ملل متحد. خود محوری و توجه به منافع ملی بر هر گونه ملاحظات دیگر اولویت دارد.
این نهاد با وجود اختلافات ، جذابیت ظاهری خود را حفظ می کند. موآسی می گوید عضویت در شورای امنیت یک جنبه نمادین و باشکوه دارد که در واقع عضویت در گروهی است که دیگران به آن دسترسی ندارند.