تبدیل بودجه به ابزاری ناکارا با گزارش عملکردهای ناقص و مبهم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران با اشاره به اغاز بررسی بودجه ۹۸ شهرداری تهران با یاداوری اینکه تنها یک سوم عملکرد بودجه سال ۹۷ را در دسترس داریم، گفت: همه ما فکر می‌کنیم بودجه اصلی‌ترین ابزار سیاست‌گذاری ماست درحالی‌که با این شکل از پیشنهاد بودجه و گزارش عملکرد‌های ناقص و مبهم، بودجه به ابزاری ناکارآ و بی‌ثمر در سیاست‌گذاری تبدیل شده است.

بهاره آروین عضو هیات رئیسه شورا و رییس کمیته شفافیت و شهر هوشمند شهر تهران در یکصدو بیست و هفتمین جلسه شورا طی نطقی از عدم شفافیت بودجه و گزارش‌های ناقص از عملکرد بودجه ۹۷ انتقاد کرد.
بهاره آروین در نطق پیش از دستور خود گفت: امروز شورای اسلامی شهر تهران در حالی بررسی بودجه سال ۱۳۹۸ شهرداری تهران را آغاز می‌کند که براساس گزارش عملکرد نه ماهه بودجه سال جاری تنها جزئیات ۶۵۰۰ میلیارد از بودجه ۱۷۴ هزار میلیاردی در سال ۱۳۹۷ در دسترس اعضای شوراست؛ به عبارت دیگر ما در حالی بررسی بودجه سال آینده را آغاز می‌کنیم که تنها عملکرد حدود یک سوم بودجه سال جاری را در دست داریم.

وی افزود: حتی همین عملکرد هم تا حد زیادی دقیق نیست چرا که مجموع پرداختی به واحد‌های اجرایی حدود دو برابر این مقدار است، اما به دلیل شکاف میان حوزه بودجه و حوزه مالی تا زمانی که اسناد هزینه تأیید و نهایی نشود مشخص نیست پرداخت‌های انجام شده به واحد‌های اجرایی در کدام ردیف‌های بودجه هزینه شده‌اند.
عضو شورای اسلامی شهر تهران تاکید کرد: با چنین گزارش‌های عملکرد ناقص و پر ابهامی ساعت‌ها صرف زمان برای بررسی و تصویب بودجه بیهوده و بی ثمر است. اعضای شورای شهر در حالی ساعت‌ها زمان را برای بررسی ردیف‌ها و جابجایی‌های چند میلیاردی میان ردیف‌ها صرف می‌کنند که در نهایت عدم تحقق درآمد‌ها در سقف مصوب و پرداخت‌های علی‌الحساب حوزه مالی به واحد‌های اجرایی و اولویت بخشی هزینه کرد در ردیف بودجه را نه به اولویت‌های شورا و نهاد‌های سیاست گذار بلکه به صلاحدید مدیران اجرایی واگذار می‌کند.

وی ادامه داد: اولویت‌بندی واقعی در میان ردیف‌ها را اعضای شورا به عنوان نهاد سیاستگذار تعیین نمی‌کنند بلکه عدم تحقق درآمد‌ها و محدودیت منابع است که مدیران اجرایی را وادار می‌کند براساس تشخیص و صلاحدیدشان دست به اولویت بندی بزنند. ردیف‌های بودجه آن قدر کلی و مبهم است که به راحتی می‌توان هزینه کرد‌ها را میان ردیف‌ها جابجا کرد بدون اینکه انحرافی از بودجه مصوب ثبت و گزارش شود.

آروین تاکید کرد: ردیف‌های تکراری و بدون تغییر که اصلاً مشخص نیست ذیل‌شان چه کاری به چه میزان و با چه کیفیتی انجام می‌شود. همه ما فکر می‌کنیم بودجه اصلی‌ترین ابزار سیاست گذاری ماست در حالی با این شکل از پیشنهاد بودجه و گزارش عملکرد‌های ناقص و مبهم بودجه به ابزاری ناکارا و بی ثمر در سیاست گذاری تبدیل شده است.
عضو شورای شهر ادامه داد: این باور نادرست که اختصاص و تصویب ردیف‌های بودجه راه حل مسائل است، در برخی حوزه‌ها دارای پیامد‌های ناخواسته و زیان بار است. ما به عنوان نمایندگان برآمده از جریان اصلاح طلبی و با تجربه درخشان دولت اصلاحات در عرصه فرهنگ و هنر این را نیز می‌دانیم فرهنگ، بودجه نمی‌خواهد آزادی می‌خواهد. فرهنگ نیازی به قیم و تصدی گر ندارد بلکه نیاز به رهایی و تسهیل‌گری دارد. ما در حوزه فرهنگ بیش از آن که به صرف بودجه و ریخت و پاش برای برگزاری برنامه‌های از پیش طراحی شده و بعضاً سطح پایین و مبتذل نیاز داشته باشیم، نیازمند رها کردن گروه‌های مختلف فرهنگی از کلاف سردرگم مجوز‌های متعدد هستیم.

آروین با اشاره به این که راه حل مسائل ما بودجه نیست و باید شفافیت و سنجش پذیری در اهداف و سیاست‌ها در دستور کار قرار گیرد اظهار کرد: ما اغلب با ردیف‌های بودجه به شکلی بت‌واره مواجه می‌شویم. ردیف‌هایی که معلوم نیست صرف هزینه در آن‌ها دقیقاً محدود به چه هدفی برای انجام چه کاری به چه میزان و با چه کیفیتی انجام می‌شود؟ اما با این حال حذف یا کاهش قابل توجه این ردیف‌ها در ما هراسی بی دلیل ایجاد می‌کنند. ردیف‌هایی که یک زمانی به دلیلی ایجاد شدند و حال سال‌هاست که با درصدی افزایش پای ثابت بودجه‌های سالانه رشد و کمتر کسی جسارت پرسش جدی از معنا و هدف و میزان دقیق کار انجام شده در ذیل آن‌ها را دارد.
این عضو شورای شهر تهران ادامه داد: واقعیت آن است که بررسی بودجه کار یک ماه و یک هفته نیست، بررسی بودجه باید روزانه و هفتگی و ماهانه انجام شود. باید واحد‌های اجرایی موظف باشد هزینه‌ای را که به صورت علل الحساب دریافت کردند نه ماه‌ها بعد بلکه در همان لحظه دریافت و در قالب ردیف‌های بوجه ثبت و مشخص کنند این هزینه را قرار است دقیقاً در قبال چه کاری و به چه میزان و با چه کیفیتی صرف کنند.

وی تاکید کرد: واقعیت آن است که وقت ارزشمند اعضای شورا باید به جای آن که صرف بالا و پایین کردن درصد ناچیز از ارقام ردیف‌ها شود، صرف بررسی اولویت بندی میان ردیف‌ها شود. ارقام ردیف‌ها باید براساس هدف گذاری‌های روشن و میزان مشخص از واحد‌های انجام کار باشد و پس از آن نهاد سیاست گذار بر روی اولویت بندی انجام کار‌ها در شرایط محدودیت منابع، متمرکز شود.