همه جهان باید در سنگر ایران بایستد

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، ایران با عمل کردن به کاهش تعهدات هسته ای، عزم خود را برای مقابله با باج خواهی غربی‌ها نشان داد از این رو همه جهان باید برای پایان دادن به رفتار یکجانبه آمریکا و اروپا در تحریم کشور‌هایی که زورگویی آن‌ها را نمی‌پذیرند، متحد شوند.
عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم نوشت: مقامات ایرانی به وعده خود عمل کردند و غنی سازی اورانیوم را از روز یکشنبه از سرگرفتند، یعنی غنی سازی با میزان خلوصی بیشتر از آنچه در توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بین تهران و کشور‌های بزرگ مورد توافق قرار گرفته بود. گزارش‌های نیمه رسمی حاکی از آن است که میانگین غنی سازی ممکن است ظرف روز‌های آینده به ۲۰ درصد هم برسد.
عمل به این وعده، هم زمان با پایان یافتن مدت ۶۰ روزه مقامات ایرانی به کشور‌های اروپایی، نشان می‌دهد تهران مصمم است به صورت تدریجی اجرای مفاد توافقنامه را لغو کند تا تحریم‌های اعمال شده ضد آن کاهش یابد و نفت آن بدون مانع به بازار‌های جهانی یا دست کم اروپایی برسد، هرچند اروپایی‌ها از تهران می‌خواهند با وجود خروج ترامپ از توافق، همچنان به آن متعهد باشد.
عباس عراقچی دیروز دوشنبه به کشور‌های اروپایی مهلت جدید ۶۰ روزه‌ای برای کاهش تحریم‌ها داد و اعلام کرد در غیر این صورت، ایران مرحله سوم اقدامات را به اجرا می‌گذارد. امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه اعلام کرد مشاور ارشد خود را روز سه شنبه به تهران می‌فرستد. این یک پیام فوری به مقامات عالی ایران در تلاش برای کاهش تنش است، اما انتظار نمی‌رود این پیام تاثیری داشته باشد مگر این که حامل تعهد جدی اروپایی‌ها برای اقدامات عملی در رفع تحریم یا عدم پایبندی اروپا و شرکای آن به تحریم‌های آمریکا ضد ایران باشد.
اقدام انگلیس در توقیف نفتکش ایرانی که حامل ۳۰۰ هزار تن نفت است، کاسه صبر ایران را لبریز کرده و رهبری ایران را به آغاز غنی سازی اورانیوم بدون هرگونه شک و تردید واداشته است. توقیف کشتی قانونی نبود، نه بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و شورای امنیت و نه بر اساس تحریم‌های اروپایی ضد سوریه که احتمالا نفتکش به سوی آن رهسپار بود، هرچند ایران این موضوع را رد می‌کند.
انگلیس یکی از سه کشوری است که توافق هسته‌ای را امضا کرده است. اقدام این کشور در توقیف نفتکش ایرانی به درخواست ترامپ و کابینه اش انجام شد، یعنی لندن در رویارویی با ایران، در جبهه آمریکا می‌ایستد. بعید نیست دو کشور دیگر یعنی فرانسه و آلمان هم همین موضع را داشته باشند هرچند آن را به صورت رسمی اعلام نکرده اند.
مقامات ایران این اقدام انگلیس را راهزنی دریایی توصیف کردند و قول تلافی دادند، اما درباره نحوه آن توضیحی ارائه نکردند. غافلگیر نخواهیم شد اگر این واکنش، اقدامی مشابه مثل توقیف یک نفتکش انگلیسی در تنگه هرمز یا هدف قرار دادن کشتی دیگری توسط متحدان ایران در دریای احمر یا مدیترانه باشد. به قول مقامات ایرانی، نفتکش در برابر نفتکش و تنگه در برابر تنگه و این در حالی است که شروع کننده مقصر است.

ایران در برابر تحریم به هر طریقی شده است مقاومت می‌کند و هرگز در برابر تهدید‌های آمریکا هرچقدر هم پرقدرت باشند، پرچم سفید تسلیم بالا نمی‌برد.

تنش زایی بارزترین و دقیق‌ترین عنوان برای توصیف تحولات روز‌های اخیر است. اقدام ایران در غنی سازی نشان جدیت مواضع این کشور و آمادگی آن برای رسیدن به پایان خط یعنی جنگ، درصورت اقتضاست و پیام تهران به آمریکا و اسرائیل و متحدان عرب روشن است. ایران در برابر تحریم به هر طریقی شده است مقاومت می‌کند و هرگز در برابر تهدید‌های آمریکا هرچقدر هم پرقدرت باشند، پرچم سفید تسلیم بالا نمی‌برد.
مسئله عجیبی که موجب عصبانیت می‌شود این است که مسئولان آمریکایی و در رأس آن‌ها ترامپ، ایران را به نقض توافق هسته‌ای متهم می‌کنند و سایران به ویژه در اروپا و آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای در وین هم این حرف را تکرار می‌کنند. همه آن‌ها فراموش کرده اند که دولت ترامپ بود که به طور کامل از توافق هسته‌ای خارج شد و ایران با این حال بیش از یک سال، عمل کردن به آن را ادامه داد به این امید که جهان پر از نفاق حتی در حد یک کلمه، دولت آمریکا را سرزنش و تحریم‌های آن را محکوم کند و پایبندی به امضای توافقنامه و همه تعهداتش را خواستار شود.
ایران با موضع محکم خود در مقابله با قدرت اروپا و آمریکا می‌کوشد برای دیکتاتوری‌های آن‌ها مرزی قائل شود و آنان را به احترام به توافق‌هایی که به ویژه با کشور‌های جهان سوم امضا می‌کنند، وادار کند. ایران به نمایندگی از فلسطینی‌هایی که معاهده اوسلو را ۲۶ سال قبل با اسرائیل امضا کردند و حتی یک بند از آن هم اجرا نشد، سخن می‌گوید، به نمایندگی از عراقی‌هایی که کشورشان با ادعا‌های دروغ و جعلی درباره اسلحه کشتار جمعی اشغال شد، حرف می‌زند، به نیابت از مردم لیبی صحبت می‌کند که کشورشان هدف بمباران گسترده (بمباران هواییِ بزرگ، همه‌جانبه و پیش رونده) توسط اعضای پیمان ناتو قرار گرفت. آن‌ها لیبی را به کشوری شکست خورده تبدیل کردند آن هم فقط برای انتقام از رئیس جمهوری که می‌خواست دینار طلای آفریقا را جایگزین سیطره مالی فرانسه و اروپا کند. ایران سخنگوی اغلب سوری هاست که آمریکا و متحدان عرب آن خواستند کشورشان را تکه پاره و از نقشه محو کنند، چون یک قدرت منطقه‌ای است که تسلیم شدن در برابر سیاست‌های اسرائیل را نمی‌پذیرد و از سرزمین‌های خود و فلسطینیان دست برنمی دارد.

ایران با موضع محکم خود در مقابله با قدرت اروپا و آمریکا می‌کوشد برای دیکتاتوری‌های آن‌ها مرزی قائل شود و آنان را به احترام به توافق‌هایی که به ویژه با کشور‌های جهان سوم امضا می‌کنند، وادار کند.

چه کسی به آمریکا حق داده است هر کشور کوچک یا بزرگ را که سیاست‌های تحمیلی و سیطره واشنگتن بر نظام مالی جهان را نمی‌پذیرد، از چپ و راست هدف تحریم‌ها قرار دهد؟ چه کسی به اروپا حق داده است مانع رسیدن سوخت و غذا به بیش از ۴۰ میلیون سوری و عراقی شود؟
این جهان غرب که آمریکا و اسرائیل مدعی آن هستند، نه به تعهداتش احترام می‌گذارد و نه به توافقنامه‌هایی که امضا می‌کند. از این رو باید در سنگر ایران ایستاد، چه با آن موافق باشیم چه مخالف، زیرا ایران می‌کوشد این وضع استکباری کج و معوج را اصلاح کند و به سریال باج خواهی غربی‌ها پایان دهد. کارد به استخوان رسیده است و باید برای پایان دادن به این رفتار تحقیر آمیز و مسخره انتفاضه‌ای جهانی رخ دهد.