آمریکا همچنان نفت سوریه را سرقت می‌کند

سؤال: هم اکنون آیا معتقدید که سوریه از نظر امنیتی آماده است وارد طرح کمربند و راه شود؟
جواب: به طور قطع، زیرا ما از نظر امنیتی آماده ایم و گفتگو با طرف دوست چینی را آغاز کرده ایم. پیش از این از نظر منطقی و عملی امکان نداشت که گفتگو‌هایی این چنینی برگزار کنیم.
سؤال: جناب رئیس جمهور قصد دارم درباره اوضاع در آمریکا سوال کنم. قرار است سال آینده در آمریکا انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود. اگر دونالد ترامپ در رسیدن به قدرت برای بار دوم شکست بخورد، آیا شکست وی برای سوریه مفید خواهد بود یا خیر؟
جواب: من در یکی از مصاحبه‌ها درباره دونالد ترامپ سخن گفتم. من گفتم وی بهتر است، زیرا شفافیت بیشتری دارد. البته مقصود از بهتر، «خوب» نیست، اما شفافیت چیز خوبی است به ویژه که ما همواره در سیاست‌های غرب، با نقاب‌هایی مواجه بوده ایم که تلاش می‌کنند واقعیت را در اهداف و مقاصد غرب در برابر جهان، پنهان کنند. با وجود این ما در عین حال باید به خوبی توجه کنیم که ساختار سیاست آمریکا، ساختار یک کشور به معنایی که می‌شناسیم، نیست بلکه ساختار لابی‌ها است. در واقع طرفی که در آمریکا حکومت می‌کند، لابی‌های ثروت هستند، چه ثروت نفت، چه سلاح، چه بانک و چه غیر آنها. این لابی‌ها هستند که همه گلوگاه‌های سیاست را در آمریکا در اختیار دارند. هنگامی که ترامپ تصمیم گرفت، هرچند بسیار محدود، مستقل عمل کند، حملات به او آغاز شد. ما هم اکنون شاهد عملیاتی به نام عزل رئیس جمهور هستیم. هدف از این عملیات این است که رئیس جمهور به مسیر خود بازگردد و آن مسیر لابی‌ها است. بر همین اساس همه روسای جمهوی که از زمان نیکسون در سال ۱۹۴۷ در آمریکا با آن‌ها در سوریه تعامل داشته ایم، آنگاه که روابط با آمریکا مطرح بود و حتی رئیس جمهور کنونی یعنی ترامپ، وابسته به لابی‌ها بوده اند و رئیس جمهور کنونی اگر هم مقاصد خوبی داشته باشد، نمی‌تواند از سیاست لابی‌ها خارج شود.
بنابر این دل خوش کردن به تغییر روسای جمهور در آمریکا، بی مورد و غیر واقعی است و من معتقد نیستم که این سیاست آمریکا در سال‌های آینده تغییر کند. بر همین اساس می‌بینیم که رئیس جمهور آمریکا در تبلیغات انتخاباتی سخنی می‌گوید و فقط چند هفته پس از انتخاب شدن، اقدامی انجام می‌دهد که به طور کامل با سخن او متناقض است. بر همین اساس ما در سوریه به هیچ وجه به این موضوع فکر نمی‌کنیم که در آمریکا کدام رئیس جمهور به قدرت می‌رسد و کدام رئیس جمهور از قدرت کنار می‌رود.
سوال: بنابر این سوالی در این باره مطرح می‌شود. پس از آنکه رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که تصمیم دارد نیرو‌های آمریکایی را از سوریه بیرون ببرد، بلافاصله از این تصمیم خود بازگشت و اعلام کرد که نیرو‌های آمریکایی برای حمایت از چاه‌های نفت در منطقه شرق فرات باقی می‌مانند. چگونه است که یکباره تصمیمی می‌گیرد و همزمان آن را نقض می‌کند؟
جواب: واقعیت این است که شما می‌گویید. این تاکیدی بر این سخن است که گفتم این لابی‌ها هستند که بر سیاست آمریکا حکومت می‌کنند. این موضوع همچنین نشان می‌دهد که آمریکا تحت حکومت اصول مشخصی نیست، بلکه این منافع شرکت‌ها هستند که حکومت می‌کنند، پس هرگاه منافع آن‌ها منوط به اشغال چاه‌های نفت و دزدی و فروش آن‌ها به هر شکل ممکن باشد، این کشور و این نظام با چشم بستن بر قوانین بین المللی و حتی با چشم بستن بر قانون آمریکا، در جهت منافع این شرکت‌ها عمل می‌کند. آن‌ها برای منافع این شرکتها، حتی با قوانین آمریکا نیز مخالفت می‌کنند، زیرا بدون راضی کردن این شرکت‌ها ممکن است رئیس جمهور عزل شود.
سؤال: شمار نیرو‌های آمریکایی که در سوریه باقی مانده اند، چه مقدار است؟
جواب: نکته ظریف در سیاست آمریکا این است که آن‌ها شمار آن‌ها را بین هزاران و بین صد‌ها ذکر می‌کنند. هنگامی که شمار آن‌ها را هزاران می‌گویند، قصد دارند به لابی حامی جنگ به ویژه شرکت‌های سلاح بگویند که ما هم اکنون در حال جنگ هستیم و این، شما شرکت‌ها را راضی می‌کند و هنگامی که می‌گویند صدها، کسانی را مخاطب قرار می‌دهند که برضد جنگ هستند تا به آنان بگویند که ما فقط چندصد نیرو در سوریه داریم. واقعیت این است که هر دو عدد، به دلیلی ساده، ناصحیح است، زیرا این عدد‌ها اگر صحیح می‌بود، به شمار نیرو‌های آمریکایی استناد می‌کردند نه به شمار کسانی که با ارتش آمریکا می‌جنگند. حکومت آمریکا در جنگ‌های خود تا حد بسیار زیاد متکی به شرکت‌های خصوصی مانند شرکت بلاک واتر در عراق و دیگر شرکت‌ها است و اگر چندصد نظامی آمریکایی در سوریه حضور داشته باشند، هزاران و چه بسا ده‌ها هزار غیر نظامی دارند که در شرکت‌ها کار می‌کنند و آنان کسانی هستند که اقدام به عملیات جنگی داخل سوریه می‌کنند. به همین علت دشوار است که بدانید شمار واقعی نیرو‌های آمریکایی چه مقدار است هرچند به طور قطع هزاران نفر است.
سؤال: آمریکایی‌ها با صراحت می‌گویند که در حال حفاظت از چاه‌های نفت در سوریه در منطقه شرق فرات هستند، اما در نهایت با نفت تولید شده از این چاه‌ها چکار می‌کنند؟
جواب: ابتدا پیش از آنکه آمریکایی‌ها وارد این منطقه شوند، جبهه النصره از این چاه‌ها نفت برداشت می‌کرد و پس از آنکه داعش آمد و النصره را بیرون راند، البته به طور عملی آن را اخراج نکرد بلکه آنگاه که داعش با النصره ادغام و داعش نامیده شدند، این گروه نیز اقدام به دزدیدن و فروش نفت کرد. اما به کجا؟ فروش نفت از طریق ترکیه صورت می‌گرفت. اما امروزه این آمریکا است که نفت سوریه را می‌دزدد و آن را به ترکیه می‌فروشد. ترکیه با همه این گروه‌ها در عملیات فروش نفت همکاری می‌کند. ترکیه با این مسئله مشکلی ندارد، زیرا حکومت ترکیه پیشتر به طور مستقیم در فروش نفت با النصره و پس از آن با داعش و امروزه با آمریکا سهیم است.
سؤال: بنابر این در چنین شرایطی، حجم تاثیر این اقدام بر درآمد‌های نفت سوریه چگونه است؟
جواب: در دوره‌ای در آغاز جنگ، درآمد‌های نفتی تقریبا به صفر رسید. امروزه پس از بازگرداندن بخش اندکی از چاه‌های نفت در دو سال گذشته، مقدار کمی نفت نزد ما است. به همین علت تا هم اکنون تاثیر مثبت نفت بر اقتصاد سوریه همچنان محدود است، زیرا بیشتر چاه‌ها تحت سیطره گروه‌های تروریستی یا گروه‌هایی است که خارج از قانونند و همه آن‌ها تحت فرمان آمریکا عمل می‌کنند. بنابر این شرایط تا این لحظه نسبت به موضوع نفت خیلی تغییر نکرده است.
سؤال: پس دولت سوریه با موضوع حضور آمریکا در منطقه میدان‌های نفتی در شرق فرات چگونه برخورد می‌کند؟
جواب: نخست اینکه آمریکا متکی به تروریست‌ها است بنابر این باید تروریست‌ها را سرکوب کرد. این نخستین اولویت ما در سوریه است. نابود کردن تروریستها، حضور آمریکا را به طور کلی تضعیف می‌کند. در همین حال برخی گروه‌های سوری تحت سلطه آمریکا عمل می‌کنند و باید به شکلی به ویژه از طریق گفتگو، این گروه‌ها را متقاعد کرد که منافع همه در سوریه این است که به آغوش وطن بازگردند و به تلاش‌های دولت سوریه برای آزاد کردن همه مناطق بپیوندند. پس از آن به طور طبیعی چشم اندازی برای ادامه حضور آمریکا در سوریه نخواهد بود. اما اگر بماند، تجربه عراق تکرار خواهد شد یعنی مقاومتی مردمی شکل خواهد گرفت و باید بهای آن را بپردازد. در نتیجه آمریکا از سوریه خارج خواهد شد.
سؤال: در ماه‌ها و هفته‌های گذشته شاهد اعتراضات مردمی در برخی کشور‌های همسایه از جمله عراق، لبنان و حتی ایران بودیم. این کشور‌ها در واقع تا حد بسیار، همپیمان سوریه محسوب می‌شوند. این اتقاقات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
جواب: بالطبع کشور‌های همسایه به طور مستقیم بر ما تاثیر می‌گذارند، زیرا ما روابط مستقیم داریم، هم از نظر خانوادگی، هم از نظر اقتصادی و هم از جنبه‌های دیگر. هر نوع روابطی بین ما و دو کشور همسایه یعنی لبنان و عراق، وجود دارد. با این حال همزمان خاورمیانه منطقه‌ای یکپارچه است، زیرا بافت اجتماعی آن شبیه به هم است، عقاید شبیه به هم و منافع مرتبط به هم هستند حتی اگر این کشور‌ها به طور مستقیم همسایه ما نبودند. بر همین اساس اگر فرض کنیم که این حرکت‌ها برای حل مشکلات است، مشکلاتی که شهروندان از آن‌ها در رنج و سختی هستند و در نتیجه به بهبود اوضاع اقتصادی، سیاسی و ... داخل هر کدام از این کشور‌ها می‌انجامد، می‌توانم بگویم که بازتاب آن مثبت خواهد بود، اما اگر بخواهیم به طور منطقی بیاندیشیم، آیا می‌توان باور کرد که کشور‌های غربی به ویژه آمریکا، این کشور‌ها را رها می‌کنند که به طور خودجوش حرکت کنند؟ بدون شک این کشور‌ها دخالت و از هر حرکتی برای ایجاد هرج و مرج استفاده خواهند کرد، زیرا سیاست آمریکا دست کم از سال ۲۰۰۰ و از دوران جنگ عراق، ایجاد هرج و مرج است، این همان است که در دوران کندولیزا رایس و جرج بوش، آن را هرج و مرج سازنده نامیدند. این هرج و مرج سازنده که به دنبال آن هستند، هرج و مرجی است که منافع آن‌ها را تامین می‌کند، بنابر این هنگامی که چنین هرج و مرجی در این منطقه یا در دیگر مناطق روی می‌دهد، بدون شک بر ما تاثیر منفی می‌گذارد. هرج و مرج همانند بیماری مسری است و منتقل می‌شود. بنابر این ما باید ابراز امیدواری کنیم که این حرکت‌ها در چارچوب جنبش مردمی داخلی خودجوش باقی بماند.
سؤال: آیا می‌توان گفت که هر جا هرج و مرجی دیده شود، آمریکا در آن دخالت دارد؟
جواب: این امری بدیهی است. این موضوع هم اکنون در جهان کاملا مشهور است. تفاوت بین سیاست‌های کشور‌های بزرگ این است که آمریکا و کشور‌هایی که با آن همراه هستند مانند فرانسه و انگلیس، معتقدند یا اینگونه فکر می‌کنند، ما این طرز تفکر را اشتباه و آن‌ها آن را صحیح می‌دانند، که منافع این کشور‌ها یا این محور، در ایجاد هرج و مرج است، در حالی که روسیه چین و بیشتر کشور‌های جهان معتقدند که ثبات و قانون بین المللی، دو عاملی هستند که منافع جهان را، چه کشور بزرگ باشند چه کشور کوچک، تحقق می‌بخشند.