تحریم کنندگان دارو، قاتل بشرند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دبیر ستاد حقوق بشر با انتقاد از اعمال سیاست‌ها و تحریم‌های غیر انسانی آمریکایی‌ها علیه ایرانی‌ها گفت: تحریم کنندگان دارو فقط ناقض حقوق بشر نیستند، بلکه قاتل خود بشرند.
در دیدار اینازیو کاسیس وزیر خارجه سوئیس با علی باقری کنی معاون رئیس قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران، راهکار‌های بهبود وضع ایرانیان زندانی در آمریکا مورد بررسی قرار گرفت.
در این دیدار که در حاشیه نشست شورای حقوق بشر در ژنو برگزار شد، باقری کنی با انتقاد از برخورد غیرانسانی آمریکایی‌ها با ایرانی‌های بازداشتی، خواستار پایان دادن به سیاست گروگان‌گیری آمریکایی‌ها شد و تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران خود را موظف به پیگیری مشکلات ایرانیان در هر نقطه از جهان می‌داند.
دبیر ستاد حقوق بشر با نشان دادن تصاویر کودکان معصوم مبتلا به بیماری پروانه‌ای به طرف سوئیسی، به سیاست ضدانسانی تحریم دارویی برخی از کشور‌ها اشاره و تصریح کرد: تحریم کنندگان دارو فقط ناقض حقوق بشر نیستند، بلکه قاتل خود بشرند.
در این دیدار وزیر خارجه سوئیس هم با اشاره به لزوم ارائه امکانات پزشکی به بیماران گفت: دسترسی افراد نیازمند به دارو حق همه است و جلوگیری از آن حتی در دوران جنگ نیز نباید بدون مجازات باقی بماند.
در پایان این دیدار طرفین با اشاره به صدمین سالگرد روابط دوجانبه بر ارتقای همکاری‌ها در عرصه‌های مختلف به ویژه در زمینه حقوق بشر تأکید کردند.

دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر اینکه کشور‌های تحریم کننده دارو صلاحیت عضویت در شورای حقوق بشر را ندارند، گفت: این اقدامات، نه تنها تنبیه جمعی یک ملت بلکه شیوه‌ای مدرن از نقض حقوق بشر است و باید به جد توسط شورا پیگیری شود.
علی باقری کنی دبیر ستاد حقوق بشر در چهل و سومین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل که از روز دوشنبه ۲۴ فوریه (۵ اسفند) شروع شده و تا ۲۰ مارس (۱ فروردین) ادامه دارد، مواضع کشورمان را در زمینه حقوق بشر تبیین کرد.
متن این سخنرانی به شرح ذیل است:
من مایلم به شما خانم سفیر، "الیزابت تیچی فیسلبرگر" بخاطر انتصاب به سِمت ریاست شورای حقوق بشر تبریک بگویم.
من از کشوری می‌آیم که مردم آن بر اساس تعالیم کتاب آسمانی قرآن کریم بر این باورند که انسان‌ها بدون درنظرگرفتن دین، مذهب، رنگ، نژاد و قومیت مورد تکریم خداوند هستند (و لقد کرمنا بنی آدم) و تفاوتی میان انسان‌ها از نظر جنسیت (زن و مرد) و تیره و قبیله نیست (یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَأُنثی وَجَعَلناکُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم). مردمی که باور آن‌ها این است که اگر کسی انسان بیگناهی را بکشد مانند این است که همه‌ی انسان‌ها را به قتل رسانده است (مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا). مردمی که معتقدند اگر کسی انسانی را از هلاکت نجات دهد مانند این است که به همه‌ی انسان‌ها حیات بخشیده است (وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا).
کرامت انسانی در اسلام به عنوان "اصل اساسی" در نظر گرفته شده است و تمام سیاست‌های دیگر اعم از دولتی یا خصوصی بر اساس این اصل ساخته می‌شود. ایران که به موجب قانون اساسی خود یک دولت اسلامی است، در سیاست گذاری ملی خود از همین اصل پیروی کرده است. به عنوان مثال، با وجود همه تهدیدات و فشار‌های امنیتی علیه کشور، بر اساس فتوای آیت الله خامنه‌ای مقام معظم رهبری، هم بعنوان رهبر مذهبی کشور و مقام ارشد کشور و فرمانده کل نیرو‌های مسلح ایران، در دکترین امنیت ملی ایران، تولید یا استفاده از سلاح کشتار جمعی ممنوع است.
در همین راستا، "دستورالعمل‌های حمایت از حقوق بشر و کرامت انسانی در آئین دادرسی"، اخیراً به عنوان بخشی از سیاست‌های قضایی برای ارتقاء حقوق بشر به تصویب رسیده است. این دستورالعمل‌ها براساس اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هستند. بر اساس این دستورالعمل‌ها، مراحل قانونی، استقلال قضات، دادرسی عادلانه، دسترسی به مشاور حقوقی، ممنوعیت بازداشت خودسرانه، ممنوعیت شکنجه، برابری همه در برابر قانون و سایر عناصر اساسی دادرسی منصفانه، در آئین دادرسی تضمین می‌شود.
من می‌خواهم با بیان این مثالها، این واقعیت را روشن کنم که سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران، بر مبنای حقوق و کرامت انسانی به عنوان یک بخش اساسی در دین ما بنا شده است، برخلاف برخی دیگر از کشور‌ها که تظاهر به ارتقاء حقوق بشر می‌کنند، اما سیاست‌های بین‌المللی حقوق بشر خود را بر اساس انگیزه‌های سیاسی پایه‌گذاری می‌نمایند.
متأسفانه حقوق بشر توسط بازیگران بین‌المللی خاص قربانی سیاست‌های بین‌المللی شده است که به ارتقای حقوق بشر هیچ کمکی نکرده و اجرای قوانین حقوق بشر بین‌الملل در سطح ملی و بین‌المللی را تضعیف کرده است.
کشور من قربانی چنین برتری منافع سیاسی و اقتصادی، صرف نظر از تأثیر منفی آن‌ها بر حقوق بشر یک ملت است. این داستانی طولانی است که در آن ایالات متحده آمریکا نقش اصلی را ایفاء کرده است.
از کودتای سال ۱۹۵۳، سرنگونی دولت منتخب ایران، تا حمایت از گروه‌های تروریستی به ویژه گروهی که بر اساس شواهد روشن مسئول قتل هزاران غیرنظامی بی گناه است و دفتر اصلی آن در واشنگتن مستقر است، تا حمایت از صدام در طی هشت سال جنگ تحمیلی علیه ملت ایران و تهیه سلاح‌های شیمیایی که علیه غیرنظامیان مورد استفاده قرار گرفت، و از شلیک به هواپیمای غیرنظامی ایرانی بر فراز خلیج فارس با ۲۹۰ مسافر، اعمال تحریم‌های غیرعادلانه و کور، تنها نمونه‌هایی از نادیده گرفتن حقوق بشر و به خدمت گرفتن آن در راستای منافع سیاسی است.
تروریسم باید همچنین به عنوان یک موضوع حق بشری نیز در نظر گرفته شود. کشتار غیرنظامیان و برده‌داری زنان، از بین بردن مردم بی گناه در سوریه و عراق، نمونه‌های دیگری از نقض اصول حقوق بشری توسط گروه‌های افراطی است که از حیث مالی و نظامی از سوی برخی کشور‌ها حمایت می‌شوند. در این راستا، رئیس جمهور فعلی ایالات متحده آمریکا اقرار کرد که سیاست‌های آن‌ها داعش را به عنوان وحشیانه‌ترین گروه تروریستی در خاورمیانه ایجاد کرده است.
همین کشور با هدف قرار دادن و ترور خودسرانه شهید سپهبد قاسم سلیمانی، یک فرمانده ارشد نظامی نیرو‌های مسلح ایران که اکثر زندگی خود را صرف مبارزه با تروریسم در خاورمیانه می‌کرد، مرتکب اقدام تروریستی گردید. سپهبد سلیمانی از قربانیان بی گناه تروریسم در منطقه دفاع نموده و با به خطر انداختن جان خود و همراهانش، در طول سالها، در دفاع از مردان و زنان غیرنظامی که به احتمال زیاد در چنگال این گروه‌های افراطی در سوریه و عراق قرار می‌گرفتند، به پا خواست.
این‌ها نمونه‌های دیگری است که نشان می‌دهد چه کسی در حقیقت از حقوق بشر دفاع می‌کند و چه کسی وانمود می‌کند که در حال دفاع از حقوق بشر است، اما در واقع در خدمت اهداف کوتاه مدت سیاسی و اقتصادی خود گام بر می‌دارد.
جدیدترین نقض سیستماتیک و خطیر حقوق بشر، اقدامات تنبیهی یکجانبه من جمله تحریم‌های یک جانبه است و ملت ایران، همچنان اصلی‌ترین قربانی آن است. ایالات متحده در صدد ایجاد یک رژیم بین المللی تحریم است که در آینده به نقض حقوق بشر در سطوح بین المللی می‌انجامد. در خصوص ایران، تحریم‌ها با هدف ممانعت از پیشرفت علمی جمهوری اسلامی، ابتدا علیه صنایع و تکنولوژی وضع شد که خود نقض «حق توسعه» بود.
سپس، تحریم‌ها علیه کل ملت ایران وضع شد؛ فارغ از نقش آن‌ها در سیاست، آیین، سن و سال و جنسیتشان؛ و هدفی نداشت جز اجبار مردم ایران به تسلیم شدن در برابر سیاست‌های امریکایی. این کلام من نیست، این سخنانی است که وزیر خارجه‌ی فعلی ایالات متحده امریکا به صراحت آن را بیان کرده است.
این سیاست جدید در واقع به دنبال ممانعت از دسترسی افراد به دارو و نیاز‌های اساسی است. از منظر حقوق بشر، برخی از ابعاد زندگی اجتماعی بشری به هیچ وجه ذاتا قابل تحریم نیست چرا که بخش اصلی زندگی بشری و محافظت از حقوق بشر است. علیرغم این که ایالات متحده امریکا مدعی است نیاز‌های اساسی مانند دارو و کالا‌های (اساسی) تحریم نشده‌اند، تحریم تراکنش‌های مالی بین المللی و روابط بانکی به ممانعت از دسترسی به نیاز‌های اساسی بشری انجامیده است. متاسفانه، بسیاری از کشور‌ها که شاید با چنین تحریم‌هایی موافق نباشند هم، به خاطر مزایای اقتصادی و سیاسی خود نه تنها با چنین رفتار‌های غیر بشری - مانند آنچه در قبال ایران صورت می‌گیرد- مخالفت نمی‌کنند بلکه حتی ممکن است با تسلیم در برابر این رفتارها، از آن حمایت کنند. کشور‌هایی که ملت ایران را تحریم دارویی کرده اند، ناقض حقوق بشر نیستند، بلکه قاتل خود بشرند. ما این رویکرد را «یک‌جانبه‌گرائی منفعلانه» می‌خوانیم که خطرناک‌تر از یک‌جانبه‌گرائی فعالی است که توسط ایالات متحده هدایت می‌شود.
کشور‌های تحریم کننده دارو صلاحیت عضویت در شورای حقوق بشر را ندارند. این اقدامات، نه تنها تنبیه جمعی یک ملت بلکه شیوه‌ای مدرن از نقض حقوق بشر است و باید به جد توسط شورای حقوق بشر پیگیری شود.
نکته عجیب اینجاست که ایران در زمره‌ی کشور‌هایی است که از سوی سازوکار‌های بین المللی حقوق بشری مورد انتقاد قرار می‌گیرد در حالیکه کشور من در حال تحمل رنج و هزینه‌های بالایی برای حمایت و محافظت از حقوق بشر می‌باشد. با نگاهی به خاورمیانه متوجه می‌شویم که اشغال سرزمین فلسطین و دیگر مخاصمات مسلحانه و تجاوز به سرزمین‌ها در واقع منبع اصلی نقض حقوق بشر در منطقه می‌باشد. ایران به خاطر حمایت از ملت‌هایی همچون فلسطین و یمن در مقابل نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه تحت تحریم می‌باشد. اگر ذره‌ای وجدان و آگاهی در میان بود، دنیا می‌بایست به جای سرزنش، تحمیل تحریم‌های غیرانسانی و نقض حقوق بشر ملت ایران، از این ملت برای تلاش‌هایش تمجید می‌نمود. می‌بایست به جامعه بین المللی و هیأت‌های حاضر هشدار دهم که اقدام جدید علیه ملت فلسطین که به معامله‌ی قرن معروف می‌باشد، ممکن است به نقض همه جانبه‌ی حقوق بشر و یا حتی حذف یک ملت منتهی گردد. جامعه‌ی جهانی در صورت سکوت در مقابل رنج و اندوه غیرنظامیان یمنی و فلسطینی، می‌بایست نگاه مسئولانه داشته شود.
برغم تمام واقعیت‌های تلخ، بیایید امیدمان را به آینده‌ای بهتر برای نسل‌های بعدی از دست ندهیم. فرزندان و نسل‌های بعد از ما حاصل بذری که ما امروز می‌کاریم را درو خواهند کرد. برایتان در منصب ریاست شورا موفقیت آرزو می‌کنم.