خطبه ۱۴۳ نهج البلاغه؛ درخواست باران

به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، خطبه ۱۴۳ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه در بیان مولا امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام و ترجمه سید جعفر شهیدی را بخوانید و بشنوید.

صوت عربی

۱۴۳- و من خطبة له (علیه السلام) فی الاستسقاء و فیه تنبیه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر:

أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِی تُقِلُّکُمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِی تُظِلُّکُمْ مُطِیعَتَانِ لِرَبِّکُمْ وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَکُمْ بِبَرَکَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَکُمْ وَ لَا زُلْفَةً إِلَیْکُمْ وَ لَا لِخَیْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْکُمْ وَ لَکِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِکُمْ فَأَطَاعَتَا وَ أُقِیمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِکُمْ فَقَامَتَا إِنَّ اللَّهَ یَبْتَلِی عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّیِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَکَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَیْرَاتِ لِیَتُوبَ تَائِبٌ وَ یُقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ یَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ وَ یَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقَالَ خَطِیئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنِیَّتَهُ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَکْنَانِ وَ بَعْدَ عَجِیجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ رَاغِبِینَ فِی رَحْمَتِکَ وَ رَاجِینَ فَضْلَ نِعْمَتِکَ وَ خَائِفِینَ مِنْ عَذَابِکَ وَ نِقْمَتِکَ اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَیْثَکَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِینَ وَ لَا تُهْلِکْنَا بِالسِّنِینَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ نَشْکُو إِلَیْکَ مَا لَا یَخْفَى عَلَیْکَ حِینَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَایِقُ الْوَعْرَةُ وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ وَ أَعْیَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ وَ تَلَاحَمَتْ عَلَیْنَا الْفِتَنُ الْمُسْتَصْعِبَةُ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَایِسَنَا بِأَعْمَالِنَا اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَیْنَا غَیْثَکَ وَ بَرَکَتَکَ وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ اسْقِنَا سُقْیَا نَاقِعَةً مُرْوِیَةً مُعْشِبَةً تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْیِی بِهَا مَا قَدْ مَاتَ نَافِعَةَ الْحَیَا کَثِیرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِی بِهَا الْقِیعَانَ وَ تُسِیلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ.

صوت فارسی

بدانید زمینى که شما را بر پشت خود مى برد و آسمانى که بر شما سایه مى گسترد، پروردگار شما را فرمانبردارند و برکت آن دو بر شما نه از راه دلسوزى است و نه به خاطر جستن نزدیکى و نه به امید خیرى است که از شما دارند، بلکه به سود شما مامور شدند و گردن نهادند و براى مصلحت شما بر پا داشتند و ایستادند.

خدا، بندگان خود را به کیفر کارهاى زشت آنان، مبتلا سازد به کاهش میوه درختان و به ناباریدن باران و بستن گنجینه هاى خیر به روى ایشان تا توبه خواه توبه کند و معصیت کار دل از معصیت بکند و پندگیرنده پند بپذیرد و بازدارنده، راه نافرمانى را بر بندگان بگیرد و خدا آمرزش خواستن را وسیله پیوسته داشتن روزى بر روزی‌خواران قرار داده و موجب رحمت بر آفریدگان و فرموده است:

استغفروا ربکم انه کان غفارا. یرسل السماء علیکم مدرارا و یمددکم باموال و بنین.

پس خدا بیامرزد کسى را که پیشباز توبه رود و از گناهانش بخشش طلبد، پیش از آن که مرگش برسد. بار خدایا! ما به سوى تو آمدیم، از خانه‌ها که در آن بودیم و از چادر‌ها که در آن مى غنودیم، حال که جانوران در بانگ و خروش بودند و کودکان در فریاد و جوش. خواستاران آمرزش تو و امیدواران نعمت و بخشش تو هستیم. از عذابت ترسانیم و از کیفرت، هراسان.

خدایا ما را از باران رحمتت سیراب کن و از جمله نومیدانمان مگردان و مار را به قحطسالى ممیران و بر ما مگیر بدان چه کردند بی‌خردانمان، اى بخشنده‌تر از همه بخشندگان. ما به سوى تو بیرون شده ایم و از آن چه بر تو پوشیده نیست، به تو شکایت آورده ایم و این هنگامى است که سختی هاى طاقت فرسا ما را بیچاره کرده، تنگسالى و بى بارانى، ما را به ستوه آورده است.

پیشامدهاى سخت، ما را به ناتوانى کشانده و فتنه هاى دشوار، کارد را به استخوان رسانده است. خدایا از تو مى خواهیم ما را نومید بازمگردانى و نادلخواه از درگاهت نرانى و ما را به گناهانمان مگیرى و به کردارمان کیفر ندهى.

خدایا، باران رحمت خود را بر ما بباران و برکت خویش بر ما بگستران و روزى و رحمتت را به ما رسان و ما را آب ده از بارانى سودرسان، سیراب کننده و رویاننده گیاهان که آن چه خشک شده برویاند و آن چه مرده است، زنده کند. فراخى نعمت آن بسیار، میوه آن افزون و بی‌شمار که زمین‌های پست را سیراب کند و به دره‌ها سیل افکند. درختان را برگ آرد و نرخ‌ها را ارزان دارد. همانا، تو بر هرچه خواهى، توانایى.