۱۰ تقارن زمانی شگفت انگیز که هیچ توضیحی برای آن وجود ندارد

به گزارش سرویس وبگردی سازمان صدا وسیما، اتفاق های عجیبی وجود دارد که سخت می‌شود باورشان کرد، اگرچه شواهد و مدارک کاملاً گویای آن‌ها است.

این پدیده‌ها بیشتر شبیه به فیلم‌های فانتزی یا علمی تخیلی می‌مانند. ما هم می‌خواهیم از تصادف‌های عجیبی بگوییم که در تاریخ معاصر رخ داده اند و هر کسی را شگفت زده می‌کنند.

یکی از معروف‌ترین آثار ژول ورن، نویسنده‌ی به نام ژانر علمی تخیلی، به نام «سفر به ماه» (From the Earth to the Moon) که در سال ۱۸۶۵ منتشر شد، درباره‌ی یک توپ نظامی به نام «کلمبیاد» (Columbiad) است که موشکی را به همراه سرنشینانش به سوی ماه پرتاب می‌کند. جالب است که ۱۰۴ سال بعد، ماژول فضایی آپولو ۱۱ که مأموریت سفر به ماه را تکمیل کرد، «کلمبیا» نام گرفت.

نام «کلمبیا» را ابتدا جولین شیر، دستیار مدیر روابط عمومی ناسا، به مایکل کالینز، فضانورد مأموریت آپولو ۱۱ پیشنهاد داده بود. شیر در یک مکالمه‌ی تلفنی بی مقدمه به این نام اشاره کرده و گفته بود: «بعضی هایمان اینجا داریم درباره‌ی اسم “کلمبیا” بحث می‌کنیم.»

گرچه این اسم در ابتدا به نظر کالینز کمی «اغراق آمیز» بود، اما در نهایت همین اسم را روی ماژول گذاشت، چون گزینه‌ی بهتری پیدا نکرد. همکاران کالینز، باز آلدرین و نیل آرمسترانگ هم هیچ پیشنهاد دیگری نداشتند. کالینز بعد‌ها به شباهت میان نام «کلمبیاد» و توپی که ساخته و پرداخته‌ی خیالات ژول ورن بود، پی برد.

انزو آنسلمو فِراری، راننده‌ی مشهور و مؤسس تیم اتومبیل سواری اسکودریا فِراری گرند پریکس و بعد‌ها مؤسس برند فِراری، روز ۱۴ اوت سال ۱۹۸۸ در حالی که همه‌ی عمر خود را وقف خودرو کرده بود، از دنیا رفت.

۲ ماه بعد در روز ۱۵ اکتبر، مسعود اوزیل در آلمان متولد شد. او که یک بازیکن هافبک است، می‌توانست برادر دوقلوی فِراری باشد. آن‌ها هم شباهت زیادی به یکدیگر دارند و هم نزدیکی تاریخ مرگ و تولدشان قابل توجه است.

 

غرق شدن کشتی تایتانیک واقعه‌ای تاریخی بود که بشر را شوکه کرد. پیش بینی این اتفاق یا حتی تصور وقوعش غیر ممکن بود، چرا که به عنوان کشتی‌ای غرق ناشدنی تبلیغ شده بود.

با این حال، چندین سال پیش از آن یعنی در سال ۱۸۹۸، نویسنده‌ای آمریکایی به نام مورگان رابرتسون، رمانی به نام «پوچی» (Futility) منتشر کرده بود که ماجرای غرق شدن کشتی اقیانوس پیمایی به نام «تایتان» (Titan) در اثر برخورد با یک کوه یخ را روایت می‌کرد. شباهت میان این داستان و ماجرای کشتی تایتانیک حیرت انگیز است.

جرج فردریک هندل، آهنگساز آلمانی و یکی از نوابغ موسیقی قرون هفدهم و هجدهم میلادی، در پلاک ۲۵ خیابان بروک ِ لندن زندگی می‌کرد. خانه‌ی کناری آن، پلاک ۲۳ همان خیابان هم محل زندگی جیمی هندریکس، از نوابغ موسیقی قرن بیستم بود.

هندل تا اواخر دهه‌ی ۱۷۵۰ زندگی کرد و هندریکس هم تا اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰. به علاوه تلفظ نام آن‌ها هم شبیه به هم است. خانه‌های این دو موزیسین حالا موزه شده است.

آنتونی هاپکینز هنوز به یکی از بازیگران بزرگ هالیوود بدل نشده بود که برای بازی در فیلم «دختری از پترووکا» (The Girl from Petrovka) انتخاب شد. او که تعهد زیادی به کار خود داشت، شروع به گشتن برای پیدا کردن نسخه‌ای از رمان اصلی، نوشته‌ی جورج فایفر کرد تا بتواند نقش خود را بهتر بازی کند. در کمال تعجب، اما نتوانست این کتاب را در هیچ کجا پیدا کند.

با این حال، یک روز که در لندن مشغول قدم زدن بود، روی نیمکت یک پارک با کتاب رها شده‌ای مواجه شد که از میان تمام کتاب‌های گمشده‌ی دنیا، دقیقاً همان کتاب «دختری از پترووکا» بود. ماجرا، اما به همینجا ختم نشد، چون هاپیکنز با خود جورج فایفر هم در زمان فیلمبرداری ملاقات کرد.

در این ملاقات فایفر گفت که خود هم هیچ نسخه‌ای از کتابش ندارد، چون یک بار آن را به دوستی قرض داده بود، اما این دوست کتاب را در لندن گم کرده بود. هاپیکنز هم کتاب خود را به او نشان داد چرا که به طور قطع خودش بود.

در سال ۱۹۷۹، دو برادر دوقلوی ۳۹ ساله بعد از آنکه در ۳ هفتگی از یکدیگر جدا شده بودند، دوباره به هم رسیدند. این اتفاق، اما با غافلگیری‌های زیادی همراه بود: نام هر دوی آن‌ها را جیم گذاشته بودند (نامی که پدر خوانده و مادر خوانده شان روی آن‌ها گذاشته بودند)، هر دو شیفته‌ی ریاضیات و نجاری بودند و هر دو نیز مأمور حراست بودند.

اما عجیب‌تر اینکه نام همسر اول هر دوی آن‌ها لیندا بود. هر دوی آن‌ها طلاق گرفته و مجدداً با زنی به نام بتی ازدواج کرده بودند. هر دوی آن‌ها هم نام پسر خود را جیمز آلن گذاشته بودند

جان لنون و پل مک کارتنی، اعضای گروه موسیقی مشهور بیتلز، در سال ۱۹۵۷ در کلیسای سن پیتر در شهر وولتن ِ انگلیس با یکدیگر آشنا شدند. این دوستی تاریخ موسیقی را عوض کرد، چرا که آن‌ها بعد‌ها گروه بیتلز را تشکیل دادند. عجیب آنکه تنها چند متر آن طرف‌تر از کلیسای محل آشنایی آن ها، قبر زنی به نام النور ریگبی بود.

۹ سال بعد مک کارتنی قطعه‌ی «النور ریگبی» را نوشت. اینطور که گفته می‌شود، او این اسم را از ترکیب نام النور برون، یک بازیگر زن و «ریگبی و ایونز»، فروشگاهی در شهر بریستول ِ انگلیس ساخته بود. مک کارتنی بعد‌ها گفته بود شاید آن قبر ارتباطی، هر چند غیر مستقیم به این قطعه داشت.

ما می‌دانیم که زمان امری نسبی است و تقارن‌ها وجود دارند. مرگ استیون هاوکینگ هم این موضوع را اثبات می‌کند. او ۱۴ مارس از دنیا رفت که روز بسیار قابل توجهی است چرا که مصادف بود با صد و سی و نهمین تولد اینشتین و روز جهانی عدد پی.

بعضی آدم‌ها به اسرارآمیزترین شکل ممکن خوش شانس هستند. وقتی کشتی المپیک با کشتی دیگری برخورد کرد، یک پرستار جوان آرژانتینی به نام ویولت جسپ در آنجا به عنوان مهماندار مشغول کار بود. خوشبختانه این سانحه هیچ تلفات جانی نداشت و کشتی المپیک علیرغم آسیب‌های وارده توانست بدون غرق شدن به بندر برسد.

اما یک سال بعد جسپ به کشتی تایتانیک منتقل شد که در سال ۱۹۱۲ بر اثر برخورد با یک کوه یخ غرق شد. او توانست سوار یک قایق نجات شود و از این حادثه جان سالم به در برد. اما زندگی بار دیگر او را در بوته آزمایش قرار داد، زمانی که سوار کشتی بریتانیک بود و انفجار غیر منتظره‌ای در آن رخ داد، اما این بار هم او نجات یافت. ویولت جسپ در حقیقت در ۸۳ سالگی بر اثر بیماری قلبی از دنیا رفت.

 

ستاره‌ی دنباله دار هالی هر ۷۶ سال یک بار از کنار زمین عبور می‌کند و در آسمان قابل مشاهده است. در سال ۱۸۳۵، یکی از سال‌های وقوع این پدیده‌ی نجومی، مارک تواین، نویسنده‌ی شهیر آمریکایی به دنیا آمد. تواین پیش بینی کرد که مرگ او هم با عبور دوباره‌ی ستاره‌ی دنباله دار هالی متقارن خواهد شد.

 

او گفته بود: «شکی نیست که قادر مطلق گفته: “حالا دو عجیب الخلقه‌ی غیر قابل توضیح داریم. با هم آمدند و باید با همدیگر هم بروند. ”» جالب است که تواین اشتباه نکرده بود و او یک روز بعد از آنکه این ستاره‌ی دنباله دار به نزدیک‌ترین فاصله از زمین رسید، از دنیا رفت.