بررسی وضعیت دانه های روغنی و شرکت های روغن کشی در کشور

پژوهش خبری صدا وسیما: به طور کلی از پنج محصول نظیر کلزا، کنجد، آفتابگردان، سویا و گلرنگ روغن خوراکی استحصال می‌شود. عقب ماندگی شدید در تولید دانه های روغنی و وابستگی حدود 84 درصدی آن، امنیت غذایی کشور را مورد تهدید جدی قرار داده و از طرفی بیشترین ارز کشور در واردات مواد غذایی استراتژیک، صرف واردات این محصول و فرآورده های آن می شود و هر ساله این واردات به دلیل افزایش مصرف سرانه و ازدیاد جمعیت بیشتر می شود. از سوی دیگر پایداری تولید گندم و غلات کشور به کشت دانه های روغنی در تناوب آن بستگی دارد که اگر کشت دانه های روغنی را در تناوب غلات قرار نگیرد قطعا ًپایداری تولید گندم و سایر غلات از دست می‎رود و کشور مجبور به واردات این محصولات نیز خواهد شد. از سویی وابستگی شدید صنعت دام و بویژه طیور به کنجاله دانه های روغنی وارداتی، تأمین پروتئین مورد نیاز جامعه را دچار مخاطره و نا اطمینانی می کند و اجرای طرح جهش تولید دانه های روغنی از جهت کاهش وابستگی به کنجاله هم حائز اهمیت است. اگر ارز ترجیحی واردات روغن خام و دانه‌های روغنی حذف شود کشت در داخل به صرفه می‌شود در ضمن کارخانه‌های روغن کشی هم به سمت خرید داخل تمایل پیدا می‌کنند و کشت دانه‌های روغنی خود به خود در کشور جان می‌گیرد. این اقدام می‌تواند راهکار خیلی مناسبی برای توسعه کشت دانه‌های روغنی و به تبع تولید روغن خوراکی در کشور باشد.

در همین راستا و برای تحلیل و بررسی بیشتر ضرورت و اهمیت دانه های روغنی، وضعیت کارخانه های روغنکشی، میزان واردات و مصرف داخلی، میزان وابستگی و ارزبری کشور، تعرفه واردات، موانع و مشکلات کارخانه های روغنکشی و راهکارهای برون رفت، بحث انحصار در واردات و میزان استفاده از فن آوری و شرکت های دانش بنیان، مصاحبه ای با دکتر محمد جعفری، مدیر آمار و برنامه ریزی انجمن صنفی صنایع روغنکشی ایران انجام شده که مهمترین بخش های آن در این پژوهش ارائه می شود.

متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است.

پژوهشگر: علی قنبری شیرسوار